Yarı İletkenler

Yarı İletken; elektriği bir yalıtkandan daha fazla, saf iletkenden daha az ileten bir malzemedir. Elektronik her türlü üründe bulunurlar.

Şöyle de tanımlayabiliriz; katı bir kimyasal element veya bileşik olan ve bazı koşullar altında elektriği iletebilen ancak bazı koşullarda iletmeyen bir maddedir, bu da onu “elektrik akımının kontrolü” için iyi bir ortam haline getirir. 

Bu iletkenlik, kontrol elektroduna uygulanan akıma ya da voltaja göre değişir.  Ya da kızıl ötesi (IR), görünür ışık, ultraviyole (UV) ya da X-ışınlarının ışınlama yoğunluğuna bağlı olabilir.

Bir yarı iletkenin belirli özellikleri, ona eklenen safsızlıklara veya katkı maddelerine bağlıdır. 

• Bir N-tipi yarı iletken, bir teldeki akımın iletimine benzer bir şekilde, esas olarak negatif yüklü elektronlar biçiminde akımı taşır . 
• Bir P-tipi yarı iletken olarak adlandırılan ise “delik” olarak tanımlanan elektron açıkları ile elektriği taşır. Delik, bir elektron üzerindeki yüke eşit ve zıt pozitif bir elektrik yüküne sahiptir. Yarı iletken bir malzemede, deliklerin akışı elektron akışının tersi yönde gerçekleşir.

Elemental yarı iletkenler arasında antimon, arsenik, bor, karbon, germanyum, selenyum, silikon, kükürt ve tellür bulunur. Silikon, en bilinendir ve çoğu entegre devrelerin (IC) temelini oluşturur. 

Yaygın yarı iletken bileşikler arasında galyum arsenit, indiyum antimonid ve çoğu metalin oksitleri bulunur. Bunlardan galyum arsenit ( GaAs ), düşük gürültülü, yüksek kazançlı, zayıf sinyal kuvvetlendirici cihazlarda yaygın olarak kullanılmaktadır.

Yarı iletken bir cihaz, hacminin yüzlerce katı olan bir vakum tüpünün işlevini yerine getirebilir. Mikroişlemci yongası gibi tek bir entegre devre (IC), büyük bir binayı dolduracak ve kendi elektrik üretim tesisini gerektiren bir dizi vakum tüpünün işini yapabilir.